Większość właścicieli psów widziała, że ich psy wykazują oznaki zazdrości, które my uważamy za oznaki. W rzeczywistości, trenerzy psów od dawna wykorzystują zazdrość jako narzędzie szkoleniowe, usuwając psy, które nie reagują w trakcie szkolenia, co pozwala im obserwować swoich opiekunów pracujących z innym psem w pobliżu.

Wydaje się to być wspaniałym motywatorem dla wielu psów. Ale czy psy naprawdę doświadczają emocji zazdrości? Naukowcy spierali się o to, czy psy mogą stać się zazdrosne, ponieważ wymaga to skomplikowanego poznania.

Na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego w 2014 roku, opublikowanym w PLOS ONE, naukowcy dr Caroline Prouvost i dr Christine Harris podjęli ten temat. W tym badaniu, właściciele psów musieli opowiedzieć historie, kiedy ich psy były "zazdrosne".

Większość właścicieli psów opisała podobną charakterystykę zazdrości, jaką ich psy wykazywały w przeszłości. Kiedy ich psy były zazdrosne, angażowały się w wymagające uwagi zachowania, takie jak naciskanie na właścicieli lub wchodzenie między właściciela a osobę, która była przedmiotem zazdrości. Szczekały, warczały, jęczały, a czasami stawały się agresywne. Niektórzy właściciele psów twierdzili również, że ich psy czuły się winne po tym, jak były zazdrosne, jednak badacze twierdzą, że nie ma empirycznych danych, które wskazywałyby na winę psa.

Według nowej pracy badawczej w PLOS ONE, dr Harris i dr Prouvost zmodyfikowali test służący do oceny zazdrości u sześciomiesięcznych dzieci. Jest to pierwszy test stosowany na psach do pomiaru zazdrości.

Trzydzieści sześć psów wzięło udział w tym badaniu w trzech różnych testach. Psy te były nagrywane w ich domach przez badaczy, którzy nagrywali właścicieli psów ignorując ich psy i skupiając się na wypchanym, animowanym psie lub wiadrze jack-o-lantern.

W tym scenariuszu właściciele psów musieli traktować przedmioty jak prawdziwe psy. Pieszczoty i rozmawiały z nimi czule, udając, że są prawdziwymi psami. Następnie właściciele musieli przeczytać wyskakującą książkę, która grała melodie do udawanego psa. Następnie dwóch niezależnych badaczy oceniło filmy pod kątem różnych form agresji i innych zachowań, które wiążą się z zazdrością.

Metody badania
Wszystkie 36 psów miało mniej niż 35 funtów lub mniej niż 15 cali. Naukowcy chcieli mieć małe psy na wypadek gdyby istniała możliwość agresji po tym jak psy stały się zazdrosne.
Wszyscy właściciele psów musieli podpisywać formularze zgody po przybyciu badaczy do ich domów w celu zarejestrowania badań. Badacze pytali również o to, czy pies anydog zachowuje się agresywnie, jeśli jest zazdrosny, a jeśli tak, to ewentualnie agresywni właściciele psów zostali poproszeni o usunięcie psów z sytuacji testowej. 
Istniała taka sama liczba psów płci męskiej i żeńskiej oraz różnych ras.
Procedura
Żaden z właścicieli psów nie był świadomy tego, co było testowane i nie wiedział, jaka jest hipoteza eksperymentu. W ten sposób nie mogli wpływać na reakcje swojego psa podczas badań. Wszystkie testy były nagrywane na wideo. 

Następnie właściciel wypełnił kwestionariusz i mógł swobodnie wchodzić w interakcje między testami, tak aby istniała ograniczona ilość efektów przeniesienia z wcześniejszych testów. Każdy test trwał minutę.

Badania 
Badacze użyli wypchanego psa, który wyglądał realnie, szczekał, jęczał i machał ogonem przez osiem sekund po naciśnięciu guzika. Uczestnicy mieli za zadanie zignorować własne psy i skupić się na wypchanym psie. To samo musieli zrobić z latarnią i pop-up-em, który grał piosenki.

The Behaviors Noted in Dogs
Dwóch ratowników, ktżrzy byli rżwnież nieświadomi celu badania zakodował zachowania psa jako obecny, nieobecny, i z procentem wykazanych zachowań, takich jak:

Agresja
Attention seeking behaviors
Zainteresowanie/Uwaga
Zachowania zostały również zakodowane na krótki 30 sekundowy okres po testach. Tutaj zaobserwowano 4 zachowania.

Agresja/przyłapanie na obiekcie
W ślad za właścicielem
Obserwowanie obiektu
Ignorowanie obiektu
Agresja
Badacze kodują agresję, ponieważ jest to emocja, która jest ściśle związana z zazdrością u ludzi. Chcieli się przekonać, czy psy złamią lub ugryzą rywala - wypchanego psa lub książkę. Zauważyli inne sygnały agresji, takie jak kręcenie się warg, trzymanie wysoko ogona z uszami do przodu, chociaż sygnał z uszu do przodu był później ignorowany.

Uwaga Szukanie zachowań
Podsumowując, najczęstszym wskaźnikiem zazdrości u psów było zachowanie wymagające uwagi. Psy wykazywały takie zachowanie, naciskając na swoich właścicieli lub próbując dostać się między właściciela a obiekt. Było kilka przypadków, w których psy próbowały sprawić, aby obiekt odszedł, naciskając na niego.

Zainteresowanie/Uwaga
Najnowsze badania dotyczące niemowląt i zazdrości sugerują, że gdy dzieci są zazdrosne, kierują swoją uwagę na matkę. Zarówno dr Prouvoust jak i dr Harris stwierdzili, że zazdrosne psy wykazują następujące zachowania:

Obserwowanie właściciela lub przewodnika z odwróconą głową i spojrzeniem skierowanym na obiekt lub osobę.
Obserwowanie rywala lub przedmiotu uwagi. Tak samo jak powyżej
Odwrócenie się od rywala lub obiektu. Głowa i ciało zazdrosnych psów zostały odwrócone.
30 sekundowy okres po interakcji
Kiedy w tym okresie (sesje pomiędzy testami) testowanie było wykonywane, właściciel odłożył obiekt i odsunął się od niego. Badacze stwierdzili, że na tym etapie były obecne 4 zachowania.

Agresja/zabójstwo, które były skierowane przeciwko przedmiotowi
Zazdrosne psy podążałyby za swoim właścicielem lub przewodnikiem. Obserwowałyby też swojego właściciela.
Psy wykazujące zazdrość czasami ignorowałyby ten temat.
Badacze w tym przypadku zauważyli jedynie obecność lub brak zachowania uwagi u psów, takiego jak obserwowanie lub ignorowanie obiektu. Zauważali również, czy psy węszyły tylną część wypchanego psa. Obaj badacze testowali również style przywiązania u zazdrosnych psów i jak to się wiąże z zachowaniami zazdrosnymi.

Styl przywiązania Zachowania znalezione w zazdrosnych psach
Badacze sporządzili dla właścicieli formularz do wypełnienia dotyczący przywiązania psa i odnotowali wszystkie zachowania, które były związane z różnymi zachowaniami przywiązania u psów. Obejmowały one również zachowania, ktżre były związane z lękiem, jak lekko uniesioną łapę, ziewanie lub poddanie, uszy spłaszczone, ogon w dół i lizanie.

Zazdrość u psów
BuddyRest Oasis Bolstered Comfort Dog Bed Bed
$79.99
Dodaj do koszyka
Wyniki
Badacze odkryli, że jedna czwarta psów pstryknęła się na wypchany przedmiot, gdy były zazdrosne. Nie było żadnej różnicy w liczbie psów, które spuszczały ogony. W sumie, w fazie poeksploatacyjnej, podczas której właściciel nie trzymał już przedmiotu, zaskakujące 36% psów pstryknęło i wykazało agresję na wypchanym psie. Pęknięcie to było pokazywane tylko przez jednego psa w innych badaniach. Było to zaskakujące dla badaczy, ponieważ właściciele psów przed badaniem uważali, że ich psy nie są agresywne w temperamencie.

Badanie to wykazało również, że psy, które zwracały na siebie uwagę i były bardzo skupione na swoich właścicielach, a jednocześnie były zazdrosne, częściej naciskały na swoich właścicieli i przedmioty lub je dotykały.

Najbardziej zdumiewające było to, że te zazdrosne psy starały się przejść między właścicielem a przedmiotem. Zachowanie to jest związane z zazdrością u ludzi i jest hipotezą naukowców, aby odróżnić to zachowanie od gniewu lub innych emocji.

W badaniach założono również, że psy nie wierzyły, że wypchany pies jest prawdziwym psem z powodu agresywnych zachowań skierowanych na niego. Recenzent badań wspomniał, że psy, ktżre nie działały agresywnie, być może zdał sobie sprawę, że obiekt nie był prawdziwym psem. Wysoki 86% badanych psów podczas badań wąchało tylną część wypchanego psa. Zarówno dr Prouvost, jak i Harris uważali, że gdyby wypchany pies był prawdziwym psem, mogłoby być więcej agresji.

Dzięki temu naukowcy doszli do wniosku, że wzorce zachowań wykazywane przez te psy wykazują zachowania bardzo podobne do zachowań zazdrosnych u ludzi. Nie mniej jednak tylko 13,8% psżw nie wąchał tylną ćwiartkę wypchanego psa.

Naukowcy uważają, że to dlatego, że nie byli w stanie zazdrościć, ponieważ nie starali się przejść między właścicielami a obiektem. Wiele z psżw, ktżre nie pstryknął pokazał inne zazdrosne zachowania, takie jak próby wejścia między właściciela i obiektu. 61,9% będzie naciskać na swoich właścicieli, a 57,1% będzie naciskać na wypchanego psa.

Więc tak, psy czują się zazdrosne. Według badań w PLOS ONE, udomowienie mogło być przyczyną tego, jak bardzo jesteśmy dziś mocno związani z naszymi psami. Badacze twierdzą, że mogło to wynikać również z tego, że psy są w stanie śledzić ludzkie spojrzenie lub widzieć, na czym skupiają się ich właściciele. W pracy badawczej postawiono również pytanie, czy nie doszło do zazdrości u psów, ponieważ zwierzęta potrzebują współpracy ze strony innych członków grupy, aby przeżyć.